هرجا که شود ،جفتی و تک می گویند

آن جمله ی درد مشترک می گویند





در کوچه و بازار و کلاس و اتوبوس

یا پارک و توی چرخ و فلک می گویند





"قربان شما" ، "جگر "، "کبد"، "قلب" ، "نفس"!

"فلفل کوچولوی بانمک " می گویند





" یک بوس" ، "بلا " ،"بیا" ،" نرو" ،" وای مامان!"

"پیرهن صورتی بی کلک " می گویند





لاغر بزنی "باربی " و "مانکن" هستی

باشی تپلی بهت "پفک " می گویند!





گر توی بیابان بروی ،چوپانها

آن "بره ی عشق نی لبک" می گویند





شاعر صفتان عاشق کشک و زرشک

هم "قاصدک" و هم "عسلک" می گویند





باشی تو نویسنده و حرفی نرنی

اینجاست تو را "سامیه لک " می گویند !





بعضی به یقین و اند بی شرمی ها

بعضی به خجالت و به شک می گویند





بعضی به دو ابروی کج و معوج خویش

یعضی به سبیل و چشم و فک می گویند





با ریش و به تسبیح و سر نبش ، یواش

لبیک زنان "حور و ملک" می گویند





فرقی نکند شلخته باشی یا شیک

آراسته یا که بی بزک می گویند





با چادر و بی چادر و کوتاه و بلند

پوشیده چه با شال و لچک می گویند





تا پاسخشان نگه کنی از سر خشم

پشت سر هم " نزن کتک " می گویند





گر واکنشی به حرفهاشان ندهی

این بار تو را " زده کپک " می گویند





دلخورشدگان گنده بک نامت را

آن "پیرزن خورده ترک" می گویند





وقتی که شعورشان به میمون نرسد

بد نیست بگویی به " درک ... می گویند !"





شیراز کنار قبر حافظ ، سعدی

تهران سر میدان ونک می گویند





از نقش جهان اصفهان تا دنیا

هرجا بروی هی متلک می گویند


 

طناز: زهرا دری (پاییز)